Site hosted by Angelfire.com: Build your free website today!

 





Schmeling na niemieckim znaczku pocztowym



Max Adolph Otto Siegfried Schmeling (ur. 28 września 1905 r. w Klein Luckow, zm. 2 lutego 2005 r. w Wenzendorfie) – bokser niemiecki.


Życiorys


Boksowanie rozpoczął w 1922 r. w barwach Kraftsportverein Benrath. W 1924 r. przeszedł na zawodowstwo. Następne lata to pasmo sukcesów: 1926 – mistrzostwo Niemiec w wadze półciężkiej, 1927 – mistrzostwo Europy w wadze półciężkiej, 1928 – mistrzostwo Europy w wadze ciężkiej, 1930 – mistrzostwo świata wszechwag (pokonał w Nowym Jorku Jacka Sharkeya). Został w ten sposób pierwszym supermistrzem boksu z Europy. W 1932 r. obronił tytuł w walce z Youngiem Striblingiem, by potem go stracić w rewanżowej walce z Sharkeyem.


Największy rozgłos przyniosły mu jednak pojedynki z ówczesnym królem ringu, za którego uważano Amerykanina Joe Louisa. W pierwszym spotkaniu w 1936 r. Max Schmeling zwyciężył w 12. rundzie przez nokaut. Nie była to oficjalna walka o mistrzostwo świata, lecz prestiżowa konfrontacja czempionów czarnej i białej rasy, co szczególnie podkreślały środki propagandy w ówczesnych Niemczech. Walkę oglądało na Yankee Stadium ponad 40 tys. osób.


W 1938 r. doszło do rewanżu z Louisem, już w oficjalnej walce o mistrzostwo świata. Schmeling został znokautowany po zaledwie 124 sekundach walki.


W latach 1937-1945 mieszkał w podmiasteckiej wsi Ponikła, gdzie od 2006 znajduje się obelisk poświęcony jego pamięci.


W czasie wojny był jednym z nielicznych niemieckich sportowców światowej sławy wcielonych do Luftwaffe za odmowę wstąpienia do NSDAP w 1935. Walczył jako spadochroniarz na Krecie (Operacja Merkury), doznając poważnego urazu kręgosłupa i kolana podczas lądowania. Przed zakończeniem walk o Kretę w doniesieniach medialnych pojawiła się nieprawdziwa wiadomość o jego śmierci. Później przebywał również w okupowanej Polsce i był gościem generalnego gubernatora Hansa Franka.


W 1948 stoczył ostatnią walkę w karierze przegrywając w Hamburgu na punkty z Richardem Vogtem. Na zawodowym ringu stoczył łącznie 70 walk – 56 wygranych (36 k.o.), 10 przegranych i 4 nierozstrzygnięte.


Żoną Maksa Schmelinga była czeska aktorka Anny Ondra (1902-1987).


W 1938 roku, podczas Nocy kryształowej, ryzykując własnym życiem, uratował dwóch nastoletnich braci pochodzenia żydowskiego ukrywając ich w swoim pokoju hotelowym w Berlinie. Następnie pomógł im się wydostać z terenu Niemiec. Trzymał ten fakt w tajemnicy przez 50 lat.


W 1981 roku pokrył koszty pogrzebu swojego dawnego przeciwnika Joe Louisa.


W 1992 roku został wprowadzony do Międzynarodowej Galerii Sław Boksu.


Max Schmeling we współczesnej kulturze popularnej


W 2002 r. odbyła się premiera fabularnego filmu telewizyjnego produkcji amerykańskiej w reż. S.Jamesa, Joe and Max, opowiadającego o życiu Maksa Schmelinga i Joe Louisa.


Jego imieniem nazwano również Halę Sportową w Berlinie.


Polska grupa punkrockowa – The Analogs nagrała o nim piosenkę, którą zatytułowała "Max Schmeling" (na płycie Hlaskover Rock z 2000 r.).




Lini zewnętrzne



  • Hall of Fame - Max Schmeling (niem.)